Back With Vengeance

after four months of silence, im here agian and back with vengeance!.. heheh! vengeance daw...

eniwies, i was silent for for months and i can say that i spent those four long months wisely by contemplating and meditating on what to do with my life now that its another year for me and another life. and im happy to say that i am already enlightened. (*Notice the bulb lighted on my head)**chuckle**

so to those who frequent(kung meron man) my blog, dont be worried if you notice the change in my estilos. kasama yan sa pagka luwag ng turnilyo enlightenment ko.

So where do I start? I have a lot of tsismis stories to share and medyo nalilito ako kung alin ang uunahin ko. Since its April Fool’s Day, then I have no choice but to give you this gruesome story (oops sorry, naipagpalit ko ang Halloween sa April Fool’s Day). Since its fresh na fresh as in sariwang story, ito na lang ang uunahin ko.

Several hours ago, kagagaling ko lang ng house to relieve my assistant sa pagbabantay ng aming internet shop. Fresh na fresh pa ako dahil bagong tanggal ng libag ligo. Kakapasok ko pa lang ng shop nang biglang may sumigaw sa labas na.

“may nadisgrasya!”

E di takbo agad ako sa labas para makitsismis macheck kung ano nga ang nangyari. Oh my gulay! Kapamilya (GMA 7 sana ako kaso ang byenan ko maka Dos, ang anak ko maka cartoon network) ko pala nag na disgrace. Sumemplang ang motor dahil nga nag head to head collision sila ng asong nakikipaghabulan sa pusa sa gitna ng highway. Ayung semplang to da max sila mga ilang meters away from our shop.

I phoned home to ask my wife to inform the kid’s mother (happened to be our neighbor) about what happened. I rushed home to fetch her since nasa liblib na kanayunan nag bahay namin and mahihirapan silang makahanap ng kalabaw masasakyan at this time (8 pm). Pagdating ko, there’s this poor mother nakayapak and nakapambahay, hindi alam ang gagawin sa shock at iyak nang iyak. Ikaw ba naman I inform na naaksidente ang bunsong anak mo sa gitna ng masarap na hapunan kung hindi ka magsisigaw nga "Basilio! Crispin! mga anak ko!!

Pagdating naming sa crime scene accident area, wala na ang mga bata at dinala na daw sa hospital sakay ng tricycle.

“tricycle? Kala ko ba pinapuntahan na sa police station para magamit ang patrol car?” I asked the usisero .
“E kumakain pa daw ng huling hapunan ang driver, kung pwede daw hintayin na lang makatapos.”

Putingenengeneng na yan! Life and death situation na nga inuna pa ang paglamon hapunan! Mabilaukan sana ang mga hinayupak na yun nang sila naman ang malagay sa alanganin ang buhay.

Actually ilang beses nang na relieve sa pwesto ang chief of police sa bayan namin dahil sa inefficiency at palaging huli sa crime scene. Kung minsan nga ay di na nga dumadating. Like for example several months ago nung may naaksidente na motorista. Wala man lang rumispondeng pulis samantalang 200 meters away lang from the police station ang accident area. Hanggang sa mamatay na lang ang kawawang mama dahil naubusan ng dugo. Ang dahilan, tulog ang mga pulis on duty at walang gasolina ang patrol car naubos sa kakapasyal sa mga kabit kapag gabi para tsumuktsak chenes.

Ito ba ang sinasabi nilang To Protect and Serve? E hindi naman nakikita ang anino nila kapag may nagyayari, andaming kaso na ang nagkakanda patong patong na wala namang resulta ang pakikipagduding sa mga kabit imbestigasyon kunyari.

Sayang lang ang binabayad nating taxes na pinapasweldo sa kanila kung hindi man lang nila magampanan nang maayos ang kanilang trabaho! Hay naku na hayblad tuloy ako! Parang may nag babarbecue na sa ilong ko sa usok.

I will never wonder kung bukas binabanatan na sila ng batikos sa radio station dahil sa kawalang kwentang serbisyo nila.